İki şəhərin hekayəti

Hər şəhərin öz ruhu, enerjisi olduğuna inanıram. Şəhərə ilk addımını atan kimi bunu hiss edirsən. Bəzi şəhərlər doğma hiss etdirər, bəziləri tənha. Hətta eyni ölkəyə aid olsa belə.

Manisa birinci, İzmir ikinciyə aid oldu mənim üçün. Manisa özünü tapıb inzivaya çəkilənlərin şəhəridir. İzmir özü ilə mübarizədə uduzanların, yolunu tapa bilməyənlərin. Nə vaxtsa tapa biləcəyinə ümidini itirənlərin.

Manisa özünü olduğu kimi qəbul edib sevənlərin, İzmir əsl “mən”ini gizlədib gözdən pərdə asanların şəhəridir. Manisanın səssizliyi dinləyə bilməyənlərin işinə gəlməz, “darıxdırıcı” deyib şəhəri günahkar çıxarar. Onlara İzmirin qulaqbatıran səs-küyü lazımdır. İçlərindəki bağıran səsi susdurmaq üçün.

Manisa dağların ətəyində, yaşıllığın içində müdrikliyi ilə öyünər. İzmir hər gün buz kimi soyuq suyu ilə günahlarını yuması üçün Ege dənizinə ümid bağlayar.

Həyatınızın İzmir mərhələsini keçib Manisa olmaq diləyiylə...

İki şəhərin hekayəti adlı qısa vloq

A tale of two cities 

I believe that every city has its own spirit and energy. You feel it as soon as you take your first step into the city. Some cities feel homely, some lonely. Even if it belongs to the same country.

For me, Manisa was the first, and Izmir was the second. Manisa is a city of those who enjoy the seclusion. Izmir is a city of those who lose the internal war, those who cannot find their way. Those who have lost hope that they will ever find it.

Manisa is the city of those who accept and love themselves as they are, and Izmir is the city of those who hide their true self. Manisa's silence is not for people who cannot listen to it, calling the city "boring" and blaming the city. They need the deafening noise of Izmir. To mute the screaming voice inside them.

Manisa boasts of its wisdom at the foot of the mountains, in the greenery. Every day, Izmir relies on the Aegean Sea to wash away its sins with its ice-cold water.

With the wish completing Izmir part of your life and be Manisa...

A tale of two cities vlog