Ruhun fəsli

Meri Oliver “Blackwater meşəsində gəzinti” şeirinin sonuncu bəndində deyir:

Bu dünyada yaşamaq üçün üç şeyi bacarmalısan:

Fani olanı sevmək;

Öz həyatının bundan asılı olduğunu bilə-bilə ona qarşı gəlmək;

Və getmək vaxtı gələndə getməsinə icazə vermək.

Bir payız meşəsində gəzərkən eynilə Meri kimi hiss etdim. Payızın mənim üçün nə mənaya gəldiyini, onu niyə belə çox sevdiyimi anladım.

Payız fani olanı sevməkdir. Bir gün gedəcəyini bilə-bilə sevməkdir. Gözəl, xoş, həm də müvəqqəti olanı sevməkdir. Bezib gedəcəyi qorxusu ilə çəkinərək sevməkdir.

Payız itirəndən sonra daha çox sevməkdir. Çünki yalnız itirəndən sonra anlayırsan ki, əslində sevgi təkadamlıqdır. Anlayırsan ki, əslində sevmək üçün ona ehtiyacın yoxdur.

Payız qəbullanmaqdır. Həyatın bir gün bitəcəyini, hər şeyin müvəqqəti olduğunu qəbul etməkdir.  Ağacdan düşən hər yarpaqda ölümü xatırlamaqdır.

Payız yenidən doğulmaqdır. Torpağa qarışan hər yarpağın növbəti baharda yaşıllaşmasını gözləməkdir.

Payız ümiddir. Ayrılıq görüşündə gözləri ilə “Gedirəm, amma hər zaman qəlbimdə olacaqsan” deyə bilməkdir.

Payız harmoniyadır. Kədərli qəlbin təbiətdən məlhəm umması, dərdinin dərmanını Yaradanda axtarmasıdır.

Payız ruhun fəslidir. Rəngli yarpaqların arasında öz rənglərini qorxmadan üzə çıxarmaqdır.

Ruhunuzu payızın əbədi qucağına təslim etməyiniz diləyilə...

Season of the Soul

Mary Oliver says in the last paragraph of her poem “A Walk in Blackwater Forest”:

To live in this world, you must be able to do three things:

To love what is mortal;

To hold it against your bones knowing your own life depends on it;

And, when the time comes to let it go, to let it go.

I felt exactly like Mary when I was walking in an autumn forest. I understood what autumn means to me, why I love it so much.

Autumn is about loving the mortal. It is to love knowing that one day it will go. It is to love the beautiful, the pleasant, but also the temporary. It is to be afraid of loving too much so as not to make bored.

Fall is about loving more after losing. Because only after losing you realize that in fact love is solo. You realize that you don't really need anyone to love.

Autumn is about acceptance. It is approving that one day life will end and that everything is temporary. Every leaf that falls from a tree is a reminder of death.

Autumn is rebirth. Every leaf that touches the ground is waiting for its time to turn green next spring.

Autumn is hope. It is to be able to say "I'm leaving, but you will always be in my heart" with the eyes in the parting meeting.

Autumn is harmony. It is the wistful heart's seeking salve from nature and searching for the cure of its pain from the Creator.

Autumn is the season of the soul. It's about not being afraid to show your colours among the colourful leaves.

Let your soul waltz in the eternal embrace of autumn…