Yenicə bitirdiyim “Həyat üçün 12 qayda” kitabında 8-ci
qayda deyirdi: “Mənalı olanın ardınca gedin, uyğun olanın yox”.
Deyəsən qaydaların arasında mənə ən çox təsir edən
bu oldu. Bu qayda məni keçmişə, verdiyim qərarlara, keçdiyim yollara qaytardı. Təəssüf
ki, uyğun olanın ardınca daha çox getmişəm. Verdiyim ən çətin qərarlar haqqında
düşünürəm. Həmin qərarları verərkən necə hiss etdiyimi xatırlamağa çalışıram. Nəticə
ürəkaçan olmur.
Çox-çox illər əvvəl formalaşan qəliblər, stereotiplər
var. Məndən daha əvvəl dünyaya gələn məsuliyyətlərim var, çiynimə qoyulan yüklər,
gözləntilər var. Məndən onları qarşılamaq tələb olunur. Gizli saziş kimi. Həyatımı
edə biləcəklərim və bilməyəcəklərim olmaqla iki yerə bölüblər. Bir növ robot kimi
təlimatlandırıblar.
Nəticə etibarilə yorğun, küskün, qəzəbli bir məxluqa
çevrilmişəm.
Mənalı olan nədir bəs? Son 3-4 ildir ki, bu sualın
üzərində düşünürəm.
25 yaşlı “mən arzuların arxasınca getmək”
deyərdi.
26 yaşlı mən “sevdiyin işlərlə məşğul olmaq, sevdiyin insanların əhatəsinə
olmaq” deyərdi.
27 yaşlı mən “özünü daha yaxşı tanımaq” deyərdi.
28 yaşlı mən “xoşbəxtliyi, hüzuru tapmaq”
deyərdi.
Bugünkü mən isə deyir: “Mənalı olan aid olduğun
yeri, özün olduğun yeri tapmaqdır”.
Uyğun olanın yox, mənalı olanın ardınca getməyin
lazım olduğunu anlayanda uyğun olanın ardınca getməkdən bezmiş biri idim. Bunu düzəltməyə
qərar verəndə isə bəlkə də çox gec idi. Sanki yarısına qədər çıxdığın dağın
ortasında anlayırsan ki, səhv yerdəsən, geri qayıdıb doğru dağa çıxmağa başlayırsan.
Amma yanlış vaxtda. Qəlbin, ruhun, bütün varlığın nə qədər istəsə də,
gecikdiyini anlayırsan.
Amma eyni zamanda uyğun olanın ardınca gedərək daha
çox batmaq da istəmirsən. Bəlkə zirvəyə çatmadan yıxılacaq, bəlkə də nəfəsin kəsilib
öləcəksən, amma geri qayıtmayacaqsan.
Axı uyğun olanın ardınca getməkdən yorulmusan...
Rule 8 or "Pursue what is meaningful"
Rule 8 of the newly finished book “12 rules for life” says: Pursue what is meaningful, not what is expedient.
It
seems that this was the one that had the most impact on me among the rules.
This rule took me back to the past, the decisions I made, the paths I took.
Unfortunately, I followed what was expedient. I try to remember the hardest
decisions I've ever made. I try to remember how I felt when I made those
decisions. The result is not heartwarming.
There
are shapes and stereotypes that were formed many, many years ago. I have
responsibilities that were born before me, burdens and expectations placed on
my shoulders. I am required to meet them. Like a secret agreement. They have
divided my life into what I can do and what I can't. They instructed me like a robot.
As
a result, I have become a tired, resentful, angry creature.
So,
what is meaningful? I have been thinking about this question for the last 3-4
years.
The
25-year-old me would say, “Following your dreams is meaningful.”
26-year-old
me would say “Doing what you love, to be surrounded by people you love is meaningful.”
27-year-old
me would say “Getting to know yourself better is meaningful.”
28-year-old
me would say “Finding happiness and peace is meaningful.”
Today's
me says: “The important thing is to find the place where you belong, the place
where you are your true self.”
I
was tired of following what was expedient, when I realized that you need to
follow what is meaningful, not what is appropriate. When you decide to fix it,
it might be too late. It's like you did halfway up a mountain, then you realize
that you're in the wrong place, you turn back and start climbing the right
mountain. But now timing is wrong. You understand that no matter how much your
heart, soul, whole being wants, you are late.
But
at the same time, you don't want to sink further by following what's right.
Maybe you'll fall before reaching the top, maybe you'll suffocate and die, but
you won't give up.
After
all, you're tired of pursuing what is expedient…
Comments
Post a Comment