İtaliya və ya arzuların gerçəkləşməsi haqqında

İtaliya sevgimin nə vaxt, necə və niyə yarandığını bilmirəm. Heç siz də soruşmayın. Bildiyim bir şey var ki, heç nə səbəbsiz olmur. Özüm belə bilməsəm də, mütləq ki səbəbi var.

“Benvenuto a Roma” yazısını görəndən sonra aylar öncədən planlaşdırılan bu səyahətin nəhayət ki baş tutduğuna əmin oldum. Səyahətin əvvəlindən ta axırına qədər sanki əsl İtaliyanı görməyim hələ qabaqdadır kimi hiss edirdim. Axı mənim Roma xəyallarımda italyanlar var idi, deyib-gülən, yaxşı yeməyi dünyanın mərkəzi hesab edən, heç nəyi veclərinə almayan italyanlar.

Məni yağışla qarşılayan Roma günlərlə üzünün qırışığını açmadı. Gah islandım, gah günəşin altında isindim. Gəzdim, gəzdim, gəzdim. Gəzdiyim hər küçədən, toxunduğum hər daşdan bir xatirə götürdüm. Gəlin sizə Romanı təsvir edim. Kiçik mərtəbəli, rəngli binalar, daş döşənmiş yollar, heykəllər, heykəllər və heykəllər. Dədə-babalarının qoyub getdiyi tarixi dəyişməyə cəsarət etməmiş romanlar tarixin içində müasirlik yaratmağa çalışıblar. Bir anlıq Romanı mağazalarsız və nəqliyyatsız təsəvvür edin. Yerdə nə qalır? Quru tarix. Bax Roma budur!

Romadan mənə möhtəşəm günəş batımı mənzərəsi, dolub-daşan restoranlardan eşidilən xoşbəxt gülüş səsləri, bolluca heykəllər xatirə qaldı.

Vatikan ziyarəti tamamilə fərqli təcrübə idi. “Öz balaca dünyam var” deyir Vatikan. Nə İtaliya, nə Roma var onun üçün. Mikelancelonun əsərləri ilə bəzənən hündür tavanlar, əzəmətli uzun dəhlizlər, divar rəsmləri və təbii ki, sonsuz sayda heykəllər var. Vatikanı gəzmək əvvəl ciddiyə almayıb güldüyün əhvalata dərinliyinə varandan sonra ağlamaq kimi bir şeydir. İçəri girəndə “budu Vatikan?” dedirdən sadəlik yerini tələsmədən, aram-aram möhtəşəmliyə verir. Axırda da qapıdan ağzı açıq çıxırsız.

Möhtəşəmlikdən söz düşmüşkən biraz da Venesiyadan danışaq. Venesiya əsl sevgilinlə qol-boyun olub gəzməli, qayıqla gəzintiyə çıxmalı şəhərdir. Dar küçələr, keçilməz dalanlar, bapbalaca körpülər, rəngli evlər və su bərabərdir Venesiya. Yaşamalı yox, gəzməli şəhərdir. Gərək doyunca gəzib, bir tərəfi suya dirənən dalanları əldən salıb qayıdasan. Çünki orada yaşasan ora artıq Venesiya yox, adi şəhər olar.

Mənə görə hər ölkənin, hər şəhərin öz qoxusu var. Roma tarix, Venesiya su qoxuyur. Suyun qoxusu yoxdur deyirlər, amma Venesiyada var.

Gözəl xatirələr üçün təşəkkürlər, İtaliya!

Arrivederci!

Bonus: İtaliya vloqu

Italy or on making dreams come true.

I don’t know when, how and why my love for Italy started. Don’t even ask. What I know is that nothing happens without a reason. Even if I don’t know it myself, there must be a reason.

After seeing the "Benvenuto a Roma" post, I was convinced that this trip which had been planned for months was finally happening. From the beginning to the end of the trip, I felt as if I was yet to see the real Italy. After all, in my dreams of Rome, there were Italians, Italians who talk and laugh loudly, for them good food is the center of the world, and who don’t care anything.

Rome, which greeted me with rain, did not smile to me for days. Sometimes I got wet, sometimes I warmed under the sun. I walked, walked, walked. I took a memory from every street I walked, every stone I touched.

Let me describe Rome to you. Low-rise, colorful buildings, cobbled paths, statues, statues and statues. Romans that did not dare to change the history left by their ancestors tried to create modernity in history. Imagine for a moment Rome without shops and transport. What is left? Only history. This is Rome!

From Rome, I was left with a magnificent view of the sunset, the sounds of happy laughter heard from crowded restaurants, and a lot of statues.

Visiting the Vatican was a completely different experience. "I have my own little world," says the Vatican. There is neither Italy nor Rome for Vatican. There are high ceilings decorated with works by Michelangelo, majestic long corridors, murals and, of course, many sculptures. Walking around the Vatican is like crying after getting into a story you didn't take seriously and laughed before. When you walk in, it's like, "This is the Vatican?" The simplicity slowly gives way to grandeur. In the end, you walk out the door with your mouth open.

Speaking of magnificence, let's talk a little about Venice. Venice is a city where you should visit with your love and go on a boat trip. Narrow streets, impassable side streets, small bridges, colorful houses and water equal Venice. It is a city to visit, not to live. You should walk around side streets of which one side uniting with the water. If you live there, it will no longer be Venice, but an ordinary city.

According to me, every country, every city has its own smell. Rome smells history, Venice smells water. Scientists say water has no smell, but it does in Venice.

Thanks for the great memories, Italy!

Arrivederci!

 Bonus: Italy vlog