Ramazan ziyarəti

Bu il Ramazan bahara təsadüf etdi. Bahar təbiəti, torpağı oyatdı, Ramazan ruhumuzu, mənəviyyatımızı. Bir ilin çirkindən, pasından, günahından arındıq. Üz tutduq doğma torpaqlara, doğma yerləri, insanları görmək ümidilə. O torpaqlarda gül-gülü çağırırdı, bülbül bülbülü. Sanki təbiət Ramazan bayramının yaz fəslinə düşməsini illərlə gözləmişdi. Və bu gün bu həsrət bitdi. Yaşıllığın içində itib-batmış balaca kənd evləri, evlərin qarşısında düzülmüş gül dibçəkləri, həyətdə oynayan uşaqlar - hamısı bu harmoniyanı tamamlayırdı.

Ramazan adətlərinin hələ də qorunub saxlanıldığı kəndimizdə bayram süfrələri açılmış, ziyarətlər başlamışdı. Əvvəlcə son bir il ərzində yas düşmüş evlərə baş çəkilir, sonra hamı dağılır,  hərə öz qohum-qardaşını ziyarət edir. Ta ki gün sonuna qədər.

Qabağımıza qoyulan hər çay stəkanı ardınca bol söhbət gətirirdi. “Çayımızı içdin, zəhmət çək dərdimizi dinlə”-deyirdilər sanki. Necəsiz, nə var nə yox ilə başlayan söhbət haralara gedir bir bilsəniz. Sürətli şəkildə mövzu dəyişikliyinə məruz qalan beyinlər bu qədər məlumat emalını necə çatdırır axı? Hələ söhbət edən insanlar eyni problemdən şikayətçisidirsə, söhbət o ki var uzanır, hətta qeybətə keçir. Di gəl ki, heç biri bunun qeybət olduğunu qəbul etməyəcək.

Bayram ziyarətlərində o qədər çay içilir ki, gün ərzində yemək yemədiyini ancaq axşam evə qayıdanda başa düşürsən. Bayram süfrəsində çay içməsən yaxud süfrədən nəsə götürməsən ev yiyəsinin gözündə ziyarətin hesaba alınmır.

Kəndimizdə hələ də yaşayan təqdirəlayiq ənənələrin başında mənə görə bu bayram ziyarətləri gəlir. Kiçiklər öz qohumlarını tanıyır, böyüklərin isə könlü xoş olur. Yalnız bayramlarda qapısı açılan evlərə Ramazan yeni nəfəs gətirir.

Gələn Ramazana qovuşmaq diləyilə...

Ramazan ziyarəti qısa vloq

Ramadan visit 

This year Ramadan coincided with spring. Spring has awakened nature and soil, Ramadan has awakened our spirit and spirituality. We got rid of the last year’s dirt, rust and sin.

We visited our native lands, hoping to see native places and people. In those lands, the nightingale called the nightingale, flower called flower. As if nature had been waiting for years for Ramadan to happen in spring. And today this longing is over. Small village houses lost in the greenery, flower pots lined up in front of the houses, children playing in the yard - all completed this harmony.

In our village, where the traditions of Ramadan are still preserved, holiday tables were opened and visits began. First, the houses which someone died during the last year are visited, then everyone breaks up, each visiting his relative. Until the end of the day.

Each glass of tea that was placed in front of us brought a lot of conversation. "You drank our tea, now please listen to our problems," they seemed to say. Conversation starts with “How are you, what’s up” goes so deep. How do rapidly subject-switching brains handle so much information processing? If the people who are talking complain about the same problem, the conversation is prolonged and even turns into gossip. But  no one will accept that this is gossip.

During holiday visits, so much tea is drunk and you realize that you did not eat anyything during the day only when you return home in the evening. If you don't drink tea or take something from the table, your visit is not counted in the eyes of the host.

For me, these holiday visits are at the top of the admirable traditions which are still alive in our village. The little ones know their relatives, and the elderly ones are happy. Ramadan brings a new breath to the houses which their doors are opened only on holidays.

Wishing you a blessed Ramadan...

Ramadan visit short vlog