Karabiberim...

 

Uşaqlıqdan dinlədiyim iki müğənni var: Mahsun Kırmızıgül və Sərdar Ortac. Onları niyə hələ də dinlədiyimi soruşsanız çox güman ki, cavab verə bilməyəcəm. Hər ikisi ilə tanışlığım məktəb dövründə olub. Mahsunla olan macəram qalsın başqa vaxta, sizə indi Sərdardan danışım.

Yadımdadır, rəngli televizorların təzə-təzə populyarlaşdığı vaxtlar idi. Bizim evdə də kiçik bir televizor vardı. Onda hələ xarici kanallara (türk kanalları daxil) çıxışımız yox idi. Ona görə ancaq yerli kanallar vasitəsilə dünyaya açılırdıq. Sərdarın dinamik, oynaq mahnıları da belə kanalların birində mənim diqqətimi cəlb etmişdi. Onun səhnədə tullanıb-düşməsini, coşğu ilə, ürəkdən etdiyi rəqsləri sevməyə başlamışdım. Sözlərini tam başa düşməsəm də mahnılarını qeyri-ixtiyari əzbərləyir, dilimdən düşmürdü. Beləcə Sərdar sevgim yarandı.

Böyüdükcə mahnıların sözlərini də anlamağa başladım. Və bir məktəbli qızın özü ilə qətiyyən əlaqəsi olmayan bu qədər mahnını necə əzbərlədiyini, niyə əzbərlədiyini fikirləşməyə başladım. Zaman keçdikcə ürəyimdən xəbər verən, “elə bil Sərdar mənim üçün yazıb” dediyim mahnılar oldu. (Məsələn “Məsafə”) Adını qoya bilmədiyim duyğuların adını o, çox gözəl qoyurdu. Öz ağrılarımı sevməyi onun mahnıları ilə öyrəndim. Üzdən gülərək içində ağlamağı onun mahnıları ilə öyrəndim. Dəli kimi rəqs etdiyin anda ağlamağa başlamağı və bunun çox normal olduğunu onun mahnıları ilə öyrəndim.

Mən böyüdükcə məna kəsb etməyə başlayan Sərdar Ortac sözləri onun hüzurverici səsi, səmimi gülüşü ilə birləşəndə ortaya möhtəşəm nəticə çıxır. Əhval-ruhiyyəmdən asılı olmayaraq onu hər zaman dinləyə və zövq ala bilərəm. Kədərli olanda, sevincli olanda. Heç kimlə danışmaq istəməyəndə.

Hər şey üst-üstə gələndə, içimdəki gərginlikdən, stressdən qurtulmağa çalışanda o, otağımda təkadamlıq konsert verir. Onun mahnılarını oynaq adlandıranlar çox yanılırlar.  Kim nə deyir desin, onun mahnıları kədərlidir, günahların, peşmanlıqların cəsarətli etirafıdır.

Hamının həyatında ən az bir dəfə Sərdar Ortac konsertinə ehtiyacı var. Yenidən doğulmuş kimi hiss etmək üçün.

Mən etdim. Və buna görə çox xoşbəxtəm. Ölmədən öncə ediləcəklər siyahımdan bir bəndi sildim. Səsim batana, boğazım ağrıyana qədər qışqıraraq oxudum. Yanımdakılar dəli olduğumu fikirləşdikləri üçün qəribə baxışlarla mənə baxdılar. Vecimə oldumu? Yox!