Kökə qayıdış

Yeni ili qeyd etmək üçün kəndimizə getmişdim. Ümumiyyətlə, hər bayramda doğulub böyüdüyüm yerə qayıtmaq, bayramı orada keçirmək adət halını alıb.  Ailə ilə bir araya gəlmək, uşaqlığımı yaşadığım yerləri görmək, təbiətlə bütünləşmək - elə əsl bayramdır. Əslində bayram birləşmək üçün bir bəhanədir. Bayram deyəndə ağlıma ilk öncə əmim, sonra kabab gəlir. Bütün bayramlarda ailənin bir araya gəlməsini təmin edən qüvvə əmimdir. Hamını bir yerə yığır, güldürür, əyləndirir, dərdlərimizi dinləyir. Bu zaman gəldiyim yerə - kökümə qayıtdığımı hiss edirəm.  

“Bu yerdədir, rişələrim, köklərim, Ulu babam bu torpaqda uyuyur” - deyən Qabilin sözünə qüvvət, dalana dirənəndə torpağım məni çağırır.

Uşaqlığımın ən gözəl xatirələrinin səbəbkarı olan babamın qəbrini ziyarət etmək məni özümə qaytarır. Hələ bir az ürəyimi boşalda, babamla dərdləşə bilsəm lap yenidən doğulmuş kimi oluram.

Yeyib-içəndən, dərdləşəndən sonra nə qalır? Gəzmək.

Təkrar-təkrar gəzdiyim yerləri bir də gəzirəm. İlk dəfəymiş kimi. Payızdan qalmış xəzəllər nazik qarın altında dirçəlmək üçün əlləşir. Eynilə aldığı yaralardan sonra ayaqda durmağa çalışan mental sağlamlığım kimi. Səmanın böyüklüyü Allahın əzəmətinin sübutu kimi gəlir mənə. İnşirah surəsini xatırlayıram: “Məgər biz sənin köksünü açıb genişlətmədikmi? Ağır yükünü səndən götürmədikmi?”

Meşənin qurtaracağından başlayaraq axan çayın səsi beynimin kirini yuyur, aparır. Toyuq-cücənin, mal-qaranın səsi, itin hürməsi, yavaşca əsən küləyin vıyıltısı standart parametrlərimi bərpa edir.

Ucsuz-bucaqsız çöllərdə gəzərkən təlaş, yorğunluq və stressin məni necə tərk etdiyini hiss edirəm. Ayağımın altındakı torpaq elə gözəldir ki. Torpağa toxunmaq ananı qucaqlamaq kimidir. Torpaq mənfi enerjini çəkir, səni özünə qaytarır, ana səni müsbət enerji ilə doldurur. Beləcə balans bərpa olur.

İllər keçdikcə daha yaxşı anlayıram. Anlayıram ki, dünyanın harasında oluruqsa olaq, son mənzilimiz elə doğulduğumuz yerdir.  Vətən nədir? Əvvəl beşik, sonra qəbir olan torpaq.

Bayram yazısı belə bitməməli idi, bilirəm. Amma həyat belədir.  Gərək günahımdan keçəsiniz.

Daha gözəl bayramlar diləyi ilə... 

Kökə qayıdış adlı youtube videoma baxmaq üçün: https://www.youtube.com/watch?v=OPiFNf5dxn8

Back  to  root.

Went to my village for celebrating New Year. Usually, it has already turned into tradition to go back where I spent my childhood and to celebrate holidays there.  To reunion, to see my childhood places, to become completed with the nature- this is real holiday. Holiday is just an excuse to come together.

I remind my uncle, then barbecue when I talk about holidays. My uncle is the only power which provides coming together. He collects everyone together, makes us smile, entertains us, listens to our problems.  At that time, I feel that I am back to where I came from- my roots.

“My roots are here, my grandfather sleeps here”. Well said by Qabil (Azerbaijani poet).  So, this land calls me when I feel in trouble.

I come to my senses when I visit my grandfather’s grave who is the creator of my best childhood memories. If I get chance to open my heart to him, I feel like newborn baby.

So, what is next after eating well and entertaining? A walk.

I visit same places I have visited again and again. As if it is first time.  Autumn leaves try to recover under slim snow. Like my mental health struggles not to die after so many wounds. The greatness of the sky is like the proof of mighty Allah.  I remember surah Inshirah: “Have we not uplifted your heart for you? Relieved you of the burden?”

The sound of the river which flows from the end of the forest, cleans the dust of my mind. The uproar of cattle and poultry, dog’s barking, sound of calm wind recover my default settings.

I feel how stress, tiredness and tension leave me as I walk in endless glade. How beautiful is the soil under my feet.  To touch the soil is like hugging your mother. The soil removes negative energy from you, makes you feel alive. Mother fills you with positive energy. So, balance is maintained.

I understand better as the time goes by. I understand that no matter where we are, our last destination is the place we were born. What is homeland? The land, which is the cradle at first, then the grave.

Holiday post should not be ended so sad. But life is like that. You should forgive me.

 

Wishing you better holidays… 

To watch my youtube video called "Back to root": https://www.youtube.com/watch?v=OPiFNf5dxn8