Payız

Demək olar ki, hər il payızla bağlı yazı yazıram. Bu, artıq ənənəyə çevrilib. Məni xoşbəxt edən şeylər siyahımda payız ilk sıralarda yer alır. Hətta hər il daha irəliyə keçir. (Ümid edirəm, siyahıda ilk yerdə olan kitabların yerinə keçməz)

Niyə payızı sevirəm? Çünki ruhuma toxunur. Sevimli yaşıl-sarı rənglərin bütün tonlarını özündə birləşdirən bir fəsli necə sevməyə bilərəm?

Bir il həsrətlə gözlədiyi torpağa qovuşma anını uzatmağa çalışan narın yağışın torpaqla birləşdiyi anda verdiyi hüzuru, gəzərkən üzünə dəyən soyuq payız mehini, ayaqlarının altında xışıldayan yarpaqları necə sevməyə bilərəm?

Sevgiyə ac insan kimi yağışı bir anda udan torpağın qoxusunu, saçımı dağıdan xoş küləyi, ağacından ayrılmaq istəmədiyi üçün yavaş-yavaş yerə düşən, ona ayrılan ömrü tamamlayan sarı yarpağı necə sevməyə bilərəm?

Sanki kimsə xətrinə dəydiyi üçün üzünü buludlarla örtən boz səmanı, həsrətində olduğu torpağa qovuşub onunla bütünləşəcək vədəni gözləyən, hələ yaşıl olan yarpağı və ən əsası payız günəşini necə sevməyə bilərəm?

Yay günəşindən fərqli olaraq məqsədi bizi yandırmaq deyil, isitmək olan payız günəşinin altında gəzərkən üzündə onun istisini, səni qızdırdığını hiss etmək necə də möhtəşəmdir.

Kənddə payızı yaşamaq çox fərqli hissdir. Səhər gözünü açan kimi pəncərənə baxır və nazla süzərək düşən yarpaqları görürsən. Bir anlıq düşünürsən. Görəsən mənim vaxtım nə vaxt dolacaq? Nə vaxt mən də beləcə ağacımdan qopacaq, torpağa qovuşacağam? Həmin vaxta çoxmu qalıb yoxsa az? Bu ömrü necə yaşadım? Torpağa qovuşmağa hazırammı?

Bəlkə də insanı bu cür fikirlərə sövq etdiyi üçün çoxlarına görə payız melanxolik fəsildir. Mənə görə isə belə deyil. Payız özünə qayıdış fəslidir. Həyatının baharına və yayına nəzər salmaq üçün taleyin verdiyi fürsətdir. “Torpağa qovuşmaq üçün hələ vaxtın var, özünə bax, nələri itirdiyini, nələri qazandığını tərəziyə qoy. Əgər birinci tərəf ağır gələrsə, düzəltmək üçün hələ gec deyil.” Payızın verdiyi mesaj budur.

Bu həyat mənə yenidən verilsəydi, nələri dəyişərdim? Seçimlərim düzgün idimi? Nələrisə etdiyim üçün peşmanammı?

Payız meşəsinə get, sarı-yaşıl yarpaqların rəqsini dinlə, beynini dincə qoy və yuxarıdakı suallara cavab tapmağa çalış.

Hələ qarşıda qış var. Ömrün payızını doya-doya yaşa ki, qışın şaxtasına dözə biləsən.

Autumn

Almost every year I write about autumn. It has already turned to tradition. Autumn comes at the top of the list: Things make me happy. Even it goes up of the list. (Hope that, it will not go over the place of the books which comes at the first)

Why do I love autumn? Because it touches my soul. How can I not love autumn which combines all tones of my favourite green-yellow colours?

How can I not love the peace of the moment when the rain extends the time for meeting the soil which waited for a year to come together with it, the breeze I feel on my face when I walk, rustling autumn leaves under my feet?

How can I not love the scent of soil which absorbs rain like a love hunger, beautiful wind which spoils my hair, the yellow leave which does not want to separate from her tree and which completes the life written for her?

How can I not love the sky which covers her face with clouds as if someone hurt her, the green leave which is waiting for her time to meet the soil, and most importantly, autumn sun?

Walking under autumn sun (which is aiming to make us warm, not burn, unlike the summer sun) and feeling to get warm is awesome.

To live autumn in a village is different feeling. As soon as you open you eyes in the morning, you see autumn leaves falling with coquetry. And you think for a moment. And when my time will come? When will I fall down from my tree and will meet my soil? How much left for that time? More or less? How had I lived this life? Am I ready to meet the soil?

Maybe because of these kind of thoughts people think that autumn has melancholic vibe. For me it is not so. Autumn is the season of returning to yourself. It is chance from the fate to look back your spring and summer. “You still have time to meet the soil, look at yourself, weigh what you lost and what you earned. If first side is heavier, it is not late to correct it.” This is message of the autumn.

If the life is given you again, what you would change? Your choices were right? Are you sorry for doing some things?

Go to the autumn forest, listen to the dance of the green-yellow leaves, let your brain take rest and try to answer the above questions.

There is winter ahead. Live the life’s autumn heartily so that you can endure the frost of the winter.