Peşmanlıq

Bir gün yuxudan oyanıb yeni günə başlayanda heç nəyin əvvəlki kimi olmadığını anlayacaqsan. İllərlə özünə baxdığın güzgüdə bu gün fərqli görünəcəksən. Ağarmış, seyrəlmiş saçın, qırışmış üzün artıq gözünə daha çox batacaq. Əllərin, ayaqların titrəyəcək, tez-tez çayı üstünə tökəcəksən. Səbəbsiz ağlayacaqsan.  Hər gün biraz gözündən düşəcək, bir az da zəhlən gedəcək özündən. İçində səbəbsiz məchulluq baş qaldırdıqca keçmişi daha çox düşünəcəksən. Etdiklərini (etmədiklərini də) bəlkə yüzüncü dəfə sorğulayıb bir yana çıxara bilməyəcəksən. Güzgüdən sənə baxan gözlər səni suallar içində qoyacaq.

İllərimi verdiyim sərhədsiz arzularım, yuxumu ərşə çəkən çılğın xəyallarımın sonu bu idimi-deyərək içini yeyib bitirəcəksən.

Keçmişdəki səhvləri özünə bağışlamaq müşkülə çevriləcək. Özünün hakimi və cəlladı olacaqsan. Verdiyin amma əməl etmədiyin sözlər, incitdiyin qəlblər qarabaqara səni izləyəcək.

Bu dünyada qəlb qırmaqdan dəhşətli günahın olmadığını anlayanda çox gec olacaq...

Həyat əslində çox asandı. Bacardığının ən yaxşısını edib qalanını Ona buraxmaq qədər asan. Bunu anlamaq və qəbul etmək bəzən illər alır. Əcəl başının üstünü kəsdirəndə, son nəfəsində bunu anlayanlar isə həyatda ən çox uduzanlardır. Sən də onlardan biri olacaqsan.

Ölüm sənə yaxınlaşdıqca, sən həyatdan soyuyacaq, addım-addım geriyə gedəcəksən. Göz yaşların belə təsəlli ola bilməyəcək sənə. İllərin gözünün qabağında uçub gedib, indi pəncərənin qarşısında buxarlanan çay kimi.

Və sən indi anlayırsan: başqa cür yaşaya bilərdim.

Kaş yenidən həyata gələ biləydim. Bu dəfə qəlb qırmaz, heç kimi incitməzdim. Nələrsə əldə edəcəm deyə illərimi göyə sovurmaq yerinə həyatdan zövq alardım. Təxirə saldığım bütün istəklərimi həyata keçirər, ölüm ayağında heç bir mənası olmayacaq mübahisələrə vaxt sərf etməzdim.

Heç nə qəlbinin və ruhunun dincliyi qədər önəmli deyil. Təəssüf ki, bunu ölüm qapını döyəndə anladın...

Regret

One day you will wake up and understand that nothing is same. You will seem different in the mirror which you looked at yourself for years. Your white and thin hair, wrinkled face will hurt you more. Your legs and hands will tremble, you will spill tea on yourself. You will cry without reason. Every day you will be in disgrace with yourself more and more. You will think about past more while hollow unknowingness arouses inside you. You will think about the things you did and you didn’t maybe for hundredth time and you won’t be able to decide.  The eyes which looking at you from the mirror will put you in questions. My borderless and passionate dreams which took my years. All was for it?

To forgive your past sins will be the most difficult thing. You will be your own judge and executioner. Unkept promises, disappointed hearts will pursue you. 

It will be late when you understand that the most terrible sin in the world is to break someone’s heart…

In fact, life is so easy. Easy as to do best you can and leave rest to Him. To understand and accept it sometimes takes years. People who understand it in the last breath are losers. You will be one of them.

You will move away from life as death comes to you. Even your tears can’t be enough to comfort you. The years gone in front of your eyes, like your tea vanish into the air.

And now you understand: I could have lived differently. This time I wouldn’t break anyone’s heart.  I would try to enjoy life instead of tossing my years onto the air. I would realize everything I postponed, wouldn’t join in any discussions which don’t matter in the death bed.

Nothing is as important as the peace of your heart and spirit. Unfortunately, you got to understand it when death knocks your door…