Bir qış günü (vlog)

 

Səhərin gözü açılmamış yuxudan ayıldı, niyə belə tez ayıldığını bir neçə saniyə sonra anladı. Axşam odunla doldurub od vurduğu sobanın istisindən indi əsər yox idi. Ayaqları, əlləri donurdu. Pərdəni aralayıb tənbəl-tənbəl çölə baxdı. Dünən axşamdan başlayan qar hələ də yağırdı. “Ən azı bir metr yağıb” əsnəyərək düşündü. Corablarını geyinib sobanı qaladı. Beş dəqiqə sonra ev artıq özünə gəlmişdi. Canı qızışdıqca çöldəki qar artıq onu üşütmürdü. Əksinə, qara baxıb fikrə dalırdı.

Çaydanı sobanın üstünə qoyub çölə çıxdı. Eyvandakı səhəngdən əl-üzünü yumaq üçün biraz su tökdü. Amma su elə soyuq idi ki, canına üşütmə düşdü. Biraz qızsın, sonra yuyunaram-deyə fikirləşdi, suyu gətirib sobanın üstünə - çaydanın yanına qoydu.

Lopa - lopa yağan qar səngimək bilmirdi, göyün yerlə qəsdi-qərəzi varmış kimi.

Bir qucaq odun gətirib sobanın yanına yığdı. Özünə çay süzüb pəncərənin qarşısına keçdi. Günün ona aid olan hissəsi bu vaxt idi. Birazdan ev əhli oyanacaq, hərənin ağzından bir avaz gələcəkdi.

Buğlanan çayını qurtumlayaraq günün planını qurdu. Bişirmək, yumaq, yığışdırmaq. Bir evdar qadının həyatında bu üçlük mərkəzi yer tuturdu. Bermud üçbucağı kimi lənət olub keçmişdi boğazına. Nə qədər çalışsa da, canını bu zillətdən qurtara bilmirdi.

Həftə sonu olduğu üçün səhər yeməyinə şirniyyat bişirmək qərarına gəldi. Tezbazar keks çalıb artıq yaxşı qızmış sobaya qoydu. Yadına düşdü ki, günorta yeməyinə çörək çatmayacaq, keks bişənə qədər xəmir də yoğurdu.

Keksin iyinə uşaqlar bir-bir durub gəlirdilər. Elə sobanın qırağındaca aşırdılar. Çaylarını da içib getdilər xizək sürməyə. Birdə soyuqdan donub aclıq kələklərini kəsəndə evə qayıdacaqdılar.

Ana uşaqları yola salandan sonra mal-qaranı sulayıb, yemləyib qayıdan ata evə girdi. Yun corabın üstündən geyindiyi çəkmələr ayağını sıxsa da, səsini çıxarmırdı. Ayaqlarını bir-birinə vurub çəkmənin qarını, sonra üstünün qarını təmizlədi. Bir stəkan çay süz, donuram,-deyib evə keçdi. Bu, bir növ evə kişinin gəldiyini bildirən siqnal idi. Yəni, “gəlirəm, özünü düzəlt”.  Atasından belə görmüşdü. Rəhmətlik kişi pilləkənləri çıxa-çıxa danışır, başı söhbətə qarışmış arvadını gəldiyindən xəbərdar edirdi.

Ərinin qabağına çay qoyub, çörəyi bişirməyə başladı. Bilirdi ki, əri acqarına şirniyyat yeyən deyil. Sobadan çıxan ilk çörəyi bir boşqab şorla onun qabağına qoydu. Bayaqdan bunu gözləyən ata yeməyə girişdi. Elə iştahla yeyirdi ki, sanki şah məclisində yağlı plov yeyirdi. Çörəyin üstündən bir stəkan da çay içdi, kürəyini sobaya söykəyib qızınmağa başladı. Birazdan odun doğramağa gedəcəkdi.

Bu vaxt ərzində ana çörəyi bişirdi, hələ günorta yeməyinə hazırlıq da gördü.

Çörəyin ətri cənnət qoxusu kimi evi bürümüşdü, bacadan burula-burula çıxan tüstüyə qarışıb çölə yayılırdı.

Və beləcə, kənddə həyat davam edirdi... 

A winter day

She woke up so early in the morning, after some time she got that why she woke up so early. There wasn’t any sign from the fire which she made last night before sleep. Her hands and feet were frozen. She opened the curtain and looked out. The snow which started last night, still was coming. “It snowed at least one meter” she thought. She wore her socks and made fire. After five minutes the room was better. And the snow outside wasn’t cold as before. On the contrary, the snow was making her think and dream. 

She put the kettle on the stove and went out. She took some water from sahang (clay water pot), but it was so cold that she couldn’t use. She put it on the stove next to the kettle.

The heavy snow was still coming. As if the Earth and the Heaven had prejudiced against each other.  

She brought some wood and placed them next to the stove. She poured tea and sat in front of the window. Only this part of the day belongs to her. After some time, family will wake up, everyone will start to thing own song.

She made today’s plans by sipping her tea. Cooking, cleaning, washing. This threesome was central part of every housewife. Like Bermuda triangle they became her curse. She couldn’t get rid of them no matter how much she tried.

She decided to make sweets because it was weekend. She prepared cake dough quickly and put it on the stove which was hot enough. Then she remembered that, they don’t have enough bread for lunch. So, she made dough for bread too.

Children were coming to the smell of the cake. They ate it immediately by sitting next to the stove. Then they had tea and they went out for skiing. They will come back when they feel frozen and starving.

After children went, dad came home from watering and feeding cattle. The boot which he wore with wool socks, were coming small to him, but he was bearing. He cleaned the snow on the boots, then on the coat.  Pour tea for me, I am freezing- he said and entered room. This was kind of signal which shows that the man came home. It means that “I am coming, fix yourself”. His father taught it to him. His father always used to talk when he climbed the stairs in order to inform his wife who was very busy with gossip.

She put the tea in front of her husband and started to make bread. She knew that, when he is hungry, he doesn’t like sweet. She gave first bread to him with full plate of cheese. He was waiting for that and started to eat. He was eating so heartily that as if he is in royal table. He had one more tea after food. He leaned his back against the stove to be warm. Because he needs to go for wood chopping after some time.

In this time, mother made the bread, even she did preparations for lunch.

The house was surrounded by smell of the bread like paradise smell. Even the smell was going out from the chimney.

And so, the life was going on in the village…