Yanmış evdə səhər

Yanıb kül olmuş evdə səhər yeməyi.

Bildiyiniz kimi: burda nə ev var, nə səhər yeməyi,

Amma hələ də burdayam o vaxtdan.

Fincanın içində cırmaq yerləri, 

Qaşıq bir də, amma əriyib yoxa çıxıb

Elə fincan da,

Ətrafda kimsə yox.

Hara getdi

Qardaş, bacı,

Ata, ana? Hara?

Bəlkə, üz tutub sahil boyunca üfüqdə görünməz

Oldular,

Paltarları hələ də asılqanda,

Hə, boşqablar, odun sobasının,

Üstündə torlu qara çaydan olan ocağın

O tərəfindəki su çanağının böyründə, hələ də

Orda düzülüdü, köndələn,

Hər şey, hər bir detal apaydın:

Dəmir fincan, kələ-kötür, üstü dalğalı güzgü.

Gün yandırır, amma nəğməsizdir...

Göl mavi, meşə tətikdə,

Şərq tərəfdə buludların karvanı

Yavaşca dilimlənir qara çörək misalı.

Müşəmbədə burulğan görürəm, girdab yəni,

Şüşələrdə çat yerləri,

O işartılar...günəşin

İstisi düşür ordan oğrunca.

Ancaq təkcə öz-əl ayaqlarımı görmürəm,

Deyin: bu bir tələdi, yoxsa xeyir-dua əlaməti-

Hər şeyin çoxdan bitdiyi evdə özünü görmək?

Çaydan və güzgü, qaşıq və qazança,

Elə mənim bədənim də

Yoxdu burda,

Yəni, o zamankı bədənim,

Elə indiki cismim də...

O zaman bu stolun arxasında təkcənə və xoşbəxt

Oturardım,

Yalın uşaq ayaqları taxta döşəmənin üzərində

(görürəm, əlbəttə, dinməyin),

Yanmış paltarlarımda, nazik yaşıl qısa tumanda.

Bir də çirkli sarı qoluqısa

Artıq mövcud olmayan

Bir ovuc külü-                               

Közərib yanmış

Köz-köz olmuş canımı hələ də tutub saxlayır...

Morning in the Burned House

 

In the burned house I am eating breakfast.
You understand: there is no house, there is no breakfast,
yet here I am

The spoon which was melted scrapes against
the bowl which was melted also.
No one else is around.

Where have they gone to, brother and sister,
mother and father? Off along the shore,
perhaps. Their clothes are still on the hangers,

their dishes piled beside the sink,
which is beside the woodstove
with its grate and sooty kettle,

every detail clear,
tin cup and rippled mirror.
The day is bright and songless,

the lake is blue, the forest watchful.
In the east a bank of cloud
rises up silently like dark bread.

I can see the swirls in the oilcloth,
I can see the flaws in the glass,
those flares where the sun hits them.

I can't see my own arms and legs
or know if this is a trap or blessing,
finding myself back here, where everything

in this house has long been over,
kettle and mirror, spoon and bowl,
including my own body,

including the body I had then,
including the body I have now
as I sit at this morning table, alone and happy,

bare child's feet on the scorched floorboards
(I can almost see)
in my burning clothes, the thin green shorts

and grubby yellow T-shirt
holding my cindery, non-existent,
radiant flesh. Incandescent.