Orda bir kənd var...Uzaqda

Bu il qar tez gəldi. Oktyabrın ortalarında artıq qar yağmış, çöldən al-ayaq yığışmışdı. Havalar getdikcə soyuyur, şaxta güclənirdi.

Yanvarın sonlarında imtahanlarını verən kimi kəndə qayıtdı. Pedoqoji universitetin tarix müəllimliyi ixtisasında oxuyurdu. Bu il bitirməli idi.

Kəndə gələndə ilk gecə o qədər rahat və dərin yatırdı ki, hər dəfə buna təəccüb edirdi. Kənddə gecələr elə sakitlik olur ki, adam elə bilir kar olub. Bəlkə də kəndlə şəhər arasındakı ən böyük fərq budur. Şəhər heç vaxt yatmır, kənddə isə gecələr “qəbir sükutu” var.

Yuxudan duranda soyuq qış günəşi çoxdan qalxmışdı. Hamı yeməyini yeyib işinə getmiş, anası isə onu gözləyərək süfrəni yığışdırmamışdı. Kəndə gələndə sanki iştahası da açılırdı. Yumurta, pendir, bal yeyib iki stəkan çay içəndən sonra süfrədən qalxdı. İstəyirdi kəndə çıxıb baxsın nə var nə yox.

Kənd həmişəki kənd idi. Hərə öz işində. Bir-iki saat gəzib evə qayıtdı. Evə girəndə hiss etdi ki kimsə gəlib. Gələn üzbəüz qonşuları idi. Həm də uzaqdan qohum idilər. Anası ilə söhbətləşirdi. Nə tapılmasa da, kənddə həmişə danışmağa söz tapılır. Özü də nə qədər istəsən. Söhbətlərin mövzusu aşağı-yuxarı eyni olurdu: toydan, yasdan, öləndən, itəndən danışırdılar.

Universiteti bitirib Bakıda işləmək istəyirdi. Anası deyirdi ki, kəndə qayıtsan yaxşıdır. “Öz camaatımızdır, burda daha asan olar”.

Görəsən bütün valideynlər belə idi? Bütün valideynlər fikirləşir ki, övladları üçün nəyin yaxşı, nəyin pis olduğunu onlardan başqa heç kim bilə bilməz?

Axşam atası ilə danışandan sonra buna bir daha əmin oldu. O da eyni cür fikirləşirdi.

Dərslərin başlanmasına hələ xeyli qalsa da, Bakıya tez qayıtmağa qərar verdi.

Hardasa 10 gün kənddə qaldı. Bu müddətdə ailəsinə kənardan, yad adam gözü ilə baxmağa kifayət qədər vaxtı oldu. Həmişəki qənaətində idi: anası çox işləyirdi. Hamıdan tez durub hamıdan gec yatırdı. Həm ev işləri görür, həm də çöl işlərinə kömək edirdi. Nənəsi həmişə deyirdi ki, bəxtim olsaydı, dünyaya qadın olaraq gəlməzdim. Anası da belə idi. Bəlkə də bütün qadınlar bəxtsiz doğulurlar. Ömrü boyu xoşbəxtliyi axtarır, sanki gözləyirlər ki, kimsə xoşbəxtliyi alıb onlara gətirəcək. Yanıldıqlarını anlayanda isə çox gec olur. Görəsən onu da eyni tale gözləyirdi?

 Bunları fikirləşə-fikirləşə özündən xəbərsiz gözləri dolmuş, gurhagurla yanan ocağa zillənib qalmışdı. Birdə anası onu çağıranda ayıldı.

-Dur yat bala, gecdi, sabah yola çıxacaqsan...

                                                               *****

                                          There is a village..Far away

Snowfall has come early this year. It was already snowing in mid-October and people were at home. The weather was getting colder and frost was severe.

She came to the village as soon as she finished her exams. She is studying history teaching at Pedagogical University. She is going to finish this year.

When she comes to the village, she sleeps so well at first night that it always makes her surprised. At night the village is quite silent, you feel as if you are deaf. Maybe this is the biggest difference between the village and city. City never sleeps, but village has grave silence.

When she woke up, cold winter sun was already on the sky. Everyone has done the breakfast and went to do something. Her mother didn’t clear the table and was waiting for her. When she comes to village, she often feels hungry and eats well.  After eating egg, cheese and honey, she had two cups of tea and finished breakfast. She wanted to see the village to get to know what had happened when she wasn’t here.

The village was same. Everyone was busy with his or her business. She walked for 1-2 hours and came back. When she entered home, she felt that someone is at home. It was their opposite neighbor. She also was their distant relative. She was talking to her mother. There is always topic to discuss in village. So many topics. And the topics are almost same: who married, who died, who did what and so on.

She wants to work in Baku after graduating. Her mother says it is better to come back to village. “It is our own people; here it will be easy for you”.

Do all parents are same? Do all of them think that only they know what is better for their children?

After talking to her dad, she became sure one more time. He thinks same.

However, her classes don’t open yet she decided to go back earlier.

For about 10 days, she stayed in village. In this time, she had enough time to look at her family from outside and analyze. Her opinion was same: her mother does a lot of housework. She wakes up earlier and sleeps late. She does everything, at home and outside home. Her grandmother always used to say that, if I were lucky I would not have come to this world as woman. Her mother also was like that. Maybe all women are unlucky. They search for happiness for whole life, as if someone will bring it to them. When they got they are mistaken, it becomes so late for everything. Does the same fate wait for her?

While she was thinking about this, tears were coming down from her eyes and she was watching the fire. When her mother called her, she came herself.

She was saying: -Go and sleep my daughter, tomorrow you have trip…