Mən də uşaq olmuşam...

Xoşbəxtliyin sahib olduqlarımıza sevinmək olduğunu anlayana qədər görəsən çoxmu vaxt keçir? Qocalıb dünyadan əlimizi üzəndə dadımıza çatacaq şeyin xatirələr olduğunu çoxmu gec anlayırıq?

Mən uşaq olanda... deyə başlanır bütün xoşbəxt hekayələr.

Şaxtanı, qarı vecinə almadan həyatın dadını çıxaran uşaqlar kaş nə qədər xoşbəxt olduqlarını biləydilər.

Əldən-ayaqdan uzaq, Allahın belə unutduğu kənddə onları xoşbəxt edəcək əyləncələr tapan uşaqları soyuq qorxuda bilməz. Qıpqırmızı burnu, yanaqları, soyuqdan göyərmiş kiçik barmaqları, qızarmış qulaqları ilə o xoşbəxtdir.

Eyvandan qışqıran anasının səsi, evdə yeyəcəyi kötəklər də onu qorxutmur. Heç səhərdən bəri ac olmağı da yadına düşmür. Özündən ağır xizəyi arxasınca sürüyərək ağappaq küçələrdə aşağı-yuxarı sürüşür, nə üzünü yalayan şaxtanı, nə də əlini kəsən ipi vecinə almır.

Böyük qəlbli bu uşaqlara sərhədsiz xəyal qurmağı da bəlkə elə ağ qar ilə örtülən çöllər, başları üstündəki sonsuz səma öyrətdi. Arzularının qabağına sədd çəkəcək daşürəkli insanlardan xəbərsiz özləri ilə birlikdə o arzuları da böyütdülər.

I was once a child, too

Does it take too much time until we understand that happiness is what we have? Do we understand late when we have aged and have done with the life?

I was once a child, too… All happy stories begin like this.

I wish the children who live life to the fullest without caring frost and snow would know how happy they are right now.

The children who find joy in a village where even Allah has forgotten about it. They are happy with their red nose and cheeks, with their frozen fingers and ears.

The voice of mom who shouts from home does not make them scared. They even don’t care punches. They dont remember that they are hungry since morning. They carry ski, which is heavy than even themselves, they go up and down on white streets. They don’t care the cold which is licking their faces and the string which is hurting their fingers.

Maybe the white steppes and the endless sky taught these big-hearted children to have border-less dreams. They made their dreams grow up while they were unaware of cruel people who built borders in front of their dreams.