Cıl-bır

Payızın gəlməsi ilə havalar yavaş-yavaş soyumağa başladı. Bu isə o deməkdir ki, isti, sulu yeməklərin əsil vaxtı gəldi. Özünüzü  yağışın altında çətirsiz,  ayağınızda rezin qaloşla, palçıqlı yollarla məktəbdən evə qayıdan uşaq kimi təsəvvür edin. Soyuqdan burnu qızarmış, barmaqları keyləşmiş və acmış bir məktəbli üçün  tez evə çataraq anasının bişirdiyi lobya şorbasını  yeməkdən daha böyük bir xoşbəxtlik ola bilməz. Bir çox yeməklər var ki kənddə yaşamamısınızsa deməli onlardan xəbəriniz yoxdur. Məsələn lobya şorbası. Hamı bu yeməkdən dadıb , amma kənddə bişirilmiş lobyadan yemək çox adama qismət olmayıb.

 Kəndlilərin yetişdirdiyi lobya və tərəvəzlərdən hazırlanan, ocağın üstündə analarımızın  üz gözünü pörtərək bişirdiyi o xörəyi yemək, (xüsusi ilə də məhz bu aylarda )insanın içinə sanki istiliklə bərabər rahatlıq gətirir. Ağır işdən sonra ayaqqabıları, üst başı islanmış, acından taqəti qalmayan kənd insanları üçün isti yemək çox şey deməkdir.

Bu yeməyi hazırlamaq hər qadının işi deyil. Kənddə barmaqla sayılacaq qədər qadın var ki, onların əlindən lobya şorbası yemək Parisin ən bahalı restoranlarında qızılbalıq yeməkdən daha ləzzətlidir. Lobya şorbasını hər qadın özünəməxsus hazırlayır. Bəziləri bir neçə tikə kartof, bəziləri heyva, bəziləri alma , bəziləri isə müxtəlif ədviyyatlar əlavə edərək, özlərinin peşəkarlığını göstərirlər. Amma qozsuz lobya şorbası və ya kənddə deyildiyi kimi ”cıl-bır”  hazırlamaq olmaz. Bəzi qadınlar çox böyük qazanda  hazırlayaraq bir neçə gün bu yeməyi yeyirlər. Onu da deyək ki, bu yemək  “Cıl-bır “ adı ilə Quba rayonuna aid yemək kimi milli kulinariya kitabına salınmışdır.

Siz hələ də  cıl-bır”  dadmamısınızsa kəndimizə gəlməyə tələsin. Axı həyat cıl-bır”  yeməyi uzun illər gözləyəcək qədər uzun deyil.